Odpocząć!

Wszedłem do nieznajomej kamienicy, żeby odsapnąć. Jeszcze raz czuję widmo wielo-metrowo-sześciennych płaszczyzn, labiryntów korytarzy, ultra cichych wind, podziemnych parków maszyn. Wsłuchany w ciszę, uwalniam się spod władzy nękających obrazów dopiero, gdy zza drzwi dolatują mnie odgłosy lokatorów; pies poznaje tajemniczą obecność. Czas ruszać.